Kemerdekaan menurut Islam
ditakrifkan
apabila seseorang,
sesuatu bangsa atau umat
mendapat kemerdekaan
daripada
penjajahan dalam segala bentuk,
baik penjajahan lahir atau
batin.
Umat yang merdeka, mereka dapat
berfikir dengan bebas apa yang
baik
dilakukan untuk diri, bangsa atau
untuk kepentingan umat seluruhnya
tanpa khuatir kepada makhluk
yang menghalangi, tiada yang
ditakuti
kecuali Allah SWT dan
segala tindakannya berpandukan
al-Quran dan sunnah
Nabi Muhammad SAW.
Menurut pendeta Za’aba,
erti kemerdekaan ialah
“berubah daripada
kepercayaan
bodoh yang melemahkan akal dan
ikhtiar kepada kepercayaan
yang
cerdik yang membebaskan fikiran;
daripada ajaran yang mematikan
hati kepada ajaran yang menghidupkan
dan menyuburkan dia; daripada
i‘tiqad-i‘tiqad yang serong dan
terpesong kepada i‘tiqad yang
subur dan
merdeka; daripada
kezaliman pemerintahan
berdasarkan hawa nafsu
kepada
kesalehan;
dan daripada
fikiran-fikiran yang menahankan
dan menyekat
kemajuan kepada fikiran
yang membebaskan kemajuan
dan menggalakkan
kemaraan yang baik-baik
dan mulia.” Kemerdekaan sebenar adalah
kemerdekaan jiwa dan minda.
Tanpa kemerdekaan jiwa dan minda
kemerdekaan
fizikal tidak berguna.
Ramai cendekiawan
Muslim telah menyedari bahawa
cabaran utama setelah
kemerdekaan fizikal adalah
membina jiwa dan minda
merdeka.
Kemerdekaan yang sebenar
menurut Islam terkandung
di dalam
kata-kata Rub'ie bin A'mir ketika
bertemu Panglima Tentera Rom
yang bernama Rustum:
الله ابتعثنا لنخرج من شاء من عبادة العباد إلى عبادة
الله, ومن جور الأديان إلى عدل الإسلام ومن ضيق الدنيا إلى سعة الدنيا
والآخرة:
Maksudnya:
" Allah mengutuskan
kami
(orang-orang islam), untuk kami
merdekakan manusia, daripada
mengabdikan diri sesama manusia
kepada mengabdikan diri kepada Allah,
daripada kezaliman agama kepada
keadilan Islam dan daripada
kesempitan
dunia kepada
keluasan dunia dan akhirat. "
Rub'ie
bin Amir menyimpulkan
kefahaman Islam yang
diperolehinya daripada
pentarbiyahan
Nabi SAW bahawa penjajahan
bukan sahaja boleh berlaku
melalui penguasaan bangsa asing
terhadap sesuatu kaum, tetapi
ia juga
boleh berlaku melalui
penguasaan bangsa sendiri.
Jika
kemerdekaan bererti
kebebasan daripada penguasaan
bangsa asing, kenapa
Rasulullah saw
berjuang membebaskan diri dan manusia
daripada kekuasaan
musyrikin Makkah
yang sebangsa dan seketurunan
dengan nabi?
Ini bermakna:
kemerdekaan yang sebenar ialah:
Memerdekakan
manusia daripada
perhambaan sesama manusia sama ada:
Bebas bersuara,
pemilikan, bertindak,
bermuamalah dan seumpamanya.
Kebebasan
tadi mestilah dibatasi
oleh hukum allah swt bagi
memastikan tiada ruang
untuk
penjajahan melalui sistem dan
undang-undang ciptaan manusia.
Memerdekakan manusia daripada
ikatan agama yang direka oleh
manusia sama ada :
1. Agama yang dicipta oleh manusia
yang dijadikan sembahan, fahaman
dan anutan.
2. Agama yang diturunkan oleh Allah
tetapi ditafsirkan mengikut akal
tanpa kaedah yang dibenarkan
oleh Syariat.
Membebaskan manusia daripada
dibelenggu oleh matlamat dunia
yang sempit melalui:
1. Menyedarkan manusia bahawa
dunia adalah sementara yang
menjadi tempat persinggahan.
2. Menjadikan manusia bekerja
di dunia untuk akhirat yang
merupakan kehidupan yang sebenar.
Justeru,
kemerdekaan yang sebenar ialah :
Membebaskan jasad dan material
daripada penjajahan manusia.
Membebaskan akal fikiran
serta
mentaliti daripada dibelenggu oleh
doktrin-dokrin yang bercanggah
dengan Islam.
Wallahu‘Alam
No comments:
Post a Comment