Daulat Tuanku
Dengan pemasyhuran Tunku Ibrahim Ismail sebagai Sultan Johor kelima dalam pemerintahan Kesultanan Johor, maka bermulalah era baru bagi negeri itu.
Secara tradisi dari zaman berzaman, era sesebuah negeri dikira mengikut pemerintahan rajanya, maka begitu juga dengan Johor Darul Takzim. Kemangkatan Almarhum Sultan Iskandar Ibni Sultan Ismail mengakhiri satu era pemerintahan panjang sejak tahun 1981.
Dalam pemerintahannya, Johor menikmati bukan saja keamanan dan kemakmuran bahkan pembangunan yang turut menyumbang kepada usaha Malaysia untuk menjadi negara maju.
Tentu pada tahun-tahun akhir pemerintahan baginda, pembangunan Johor paling besar iaitu Iskandar Malaysia, yang mengambil nama sempena baginda.
Namun begitu, pembangunan Iskandar Malaysia ini tidak boleh dikaitkan dengan negeri Johor semata- mata kerana ia perlu dilihat sebagai sebahagian daripada projek pembangunan Malaysia.
Ini kerana dalam sistem Persekutuan Malaysia, semua negeri di dalamnya berkait di antara satu sama lain dalam membentuk negara ini.
Lebih-lebih lagi apabila dilihat daripada perlembagaan negara bahawa kedaulatan asas dan asal sebenarnya berada di negeri-negeri. Hasil kesepakatan semua negeri-negeri inilah negara Malaysia terbentuk.
Sesungguhnya seperti mana cogan kata Persekutuan Malaysia yang berbunyi Bersekutu Bertambah Mutu menunjukkan bahawa sejak konsep persekutuan yang bermula dengan penubuhan Persekutuan Tanah Melayu pada tahun 1951 di atas kegagalan Malayan Union membolehkan negeri-negeri anggotanya memperoleh mutu melalui usaha bersekutu ini.
Persekutuan Tanah Melayu itu kemudian mencapai kemerdekaan pada tahun 1957 dan diperluaskan untuk menjadi Persekutuan Malaysia pada tahun 1963. Gagasan ini telah berjaya mewujudkan keamanan, kestabilan, pembangunan dan kemajuan bagi negeri-negeri anggotanya.
Kestabilan juga dapat dilihat bahawa setiap kali peralihan tampuk pemerintahan raja-raja Melayu di negara ini berjalan lancar sejak ditubuhkan Persekutuan Tanah Melayu.
Pada tahun lalu, peralihan pemerintahan raja di Negeri Sembilan telah berlangsung dengan licin. Maka begitu juga dengan peralihan pemerintahan raja di Johor semalam. Ini menunjukkan sistem raja berperlembagaan di negara ini berjalan dengan baik.
Tetapi kejayaan ini juga terletak pada sumbangan raja-raja Melayu di negara ini. Walaupun dengan hanya sembilan negeri yang mempunyai raja di Melaysia, tetapi mereka menjadi teras kepada kedaulatan Persekutuan Malaysia. Majlis Raja-Raja yang terdiri daripada raja-raja Melayu bersama dengan Yang Dipertua Negeri Pulau Pinang, Melaka, Sarawak dan Sabah telah berjaya memantapkan sistem memilih ketua negara dalam bentuk isntitusi Yang Dipertuan Agung.
Dalam sistem ini, ketua negara Malaysia mesti dari kalangan Raja-raja Melayu dan dipilih oleh Majlis Raja- raja. Seri Paduka Baginda pula merupakan wakil kepada Raja-raja Melayu untuk menjadi ketua negara Malaysia.
Maka Almarhum Sultan Iskandar telah ditabal sebagai Yang Dipertuan Agong dari tahun 1984 hingga 1989. Tempoh itu adalah bersejarah bagi Malaysia. Ketika itu yang menjadi Perdana Menteri kepada Seri Paduka Baginda ialah Tun Dr. Mahathir Mohamad. Maka pelbagai pembaharuan telah berlaku di negara ini yang memerlukan kesepakatan antara ketua negara dan ketua kerajaan selaras dengan peraturan perlembagaan negara.
Kedaulatan
Maka apabila Yang Dipertuan Agong baru ditabalkan, dapat dilihat hubung kait kedaulatan raja-raja di negeri masing-masing dengan malaysia sebagai sebuah negara.
Tetapi bagi Johor, ia mempunyai keistimewaan tersendiri. Terdapat dua perkara dalam hal ini.
Pertama, Kesultanan Johor sebagai pewaris kesinambungan Kesultanan Melayu Melaka. Kedua, Johor sebagai negeri yang mempelopori pemerintahan dan pentadbiran Melayu moden.
Kesultanan Johor yang bermula daripada tahun 1855 merupakan pewaris kepada Kesultanan Johor Riau yang runtuh ekoran penjajahan Inggeris dan Belanda. Inggeris menguasai Singapura sementara Belanda menjajah kepulauan Riau. Terdahulu, Pahang yang merupakan sebahagian daripada Johor Riau muncul sebagai negeri di bawah kesultanannya sendiri
Kesultanan Johor Riau pula adalah merupakan lanjutan langsung daripada Kesultanan Melaka.
Istilah Kesultanan Melaka hanya diberikan pada waktu orang mencatat sejarahnya kemudian bagi merujuk kepada kesultanan yang muncul di situ. Tentunya dahulu, ia hanya dirujuk sebagai kesultanan Melayu yang berpusat di Melaka.
Kesultanan Melayu Melaka itu pula merupakan lanjutan kepada kerajaan Melayu Seri Wijaya yang berpusat di Palembang, Sumatera.
Justeru Kesultanan Melayu berubah ciri apabila ia menjadi kerajaan Islam dengan kedaulatannya meliputi kepulauan Melayu termasuk Sumatera, semenanjung Melayu dan pulau Brunei yang disebut Inggeris sebagai Borneo.
Kerajaan Melayu hampir pupus dengan kejatuhan Sri Wijaya pada zaman silam. Tetapi bangsa Melayu dapat diselamatkan apabila kerajaannya memeluk agama Islam dan berjaya melahirkan sebuah pemerintahan yang kuat dengan berpusat di Melaka.
Walaupun kemudiannya Melaka dirampas oleh Portugis pada tahun 1511, tetapi kerajaan Melayu tidak berakhir. Ia hanya berpindah ke Johor. Maka pusat pemerintahan dipindahkan ke Kota Tinggi. Kesinambungan kerajaan Melayu ini tidak terputus atau tamat. Ia tetap kerajaan Melayu yang sama. Cuma pusat pemerintahannya dipindahkan. Bagi tujuan menamakannya, ia disebut sebagai Kesultanan Johor Riau sementara ketika di Melaka, disebut Kesultanan Melaka.
Dalam sistem Kesultanan Melayu, baik di Melaka mahupun Johor Riau, ia mempunyai jawatan-jawatan din istana, antaranya Bendahara, Temenggong dan Laksamana.
Maka pada abad ke-19, Kesultanan Johor Riau ini berada dalam keadaan lemah lebih-lebih lagi apabila berdepan dengan kuasa canggih seperti Belanda dan Inggeris. Seperti mana kuasa-kuasa penjajah lain seperti Perancis dan Jerman, mereka berlumba- lumba menjarah dunia untuk dikuasai dan dieksploit. Merak merobek-robek benua Afrika dan Asia termasuk India, China dan alam Melayu.
Dalam keadaan lemah ini, akhirnya Kesultanan Johor-Riau terlepas Singapura dan Riau kepada penjajah hingga takhta kerajaan itu tumbang.
Dalam keadaan inilah, boleh dikatakan Temenggong Ibrahim menyelamatkan Johor daripada dijajah dan menyambung semula Kesultanan Melayu walaupun dalam bentuk berbeza.
Temenggong Ibrahim membuka bandar Tanjung Puteri sebagai pusat pentadbiran bagi Johor yang ia dapat kuasai daripada runtuhan Johor Riau.
Tetapi anakandanyalah iaitu Temenggong Abu Bakar yang berjaya menubuhkan sebuah negara baru Johor yang beraspirasikan moden.
Temenggong Abu Bakar diisytiharkan sebagai Sultan Johor pertama dan menjadikan Tanjung Puteri yang dinamakan Johor Bahru sebagai ibu negeri..
Maka bermulalah pemerintahan Kesultanan Johor pada tahun 1866. Tetapi apa yang penting ialah Sultan Abu Bakar yang dikenali sebagai Bapa Johor Moden telah menjadikan negerinya sebagai negara moden dan negeri Melayu pertama yang mempunyai perlembagaan.
Dengan berazam untuk mempertahankan kemerdekaan Johor daripada tekanan Inggeris, baginda mengambil contoh cara Britain sendiri untuk menjadikan Johor sebagai negeri moden. Hasilnya, Johor mempunyai simbol-simbol kenegaraan seperti bendera rasmi, jata negeri dan lagu negeri.
Bandar Johor Bahru pula dirancang supaya menjadi sebuah kota yang menunjukkan Johor mempunyai kerajaan berdaulat. Istana, bangunan pentadbiran negeri dan masjid negeri merupakan antara mercu tanda untuk menegaskan bahawa Johor adalah sebuah negara berdaulat dan merdeka. Turut diwujudkan ialah pasukan tentera negeri yang disusun secara moden.
Juga disedari bahawa kekuatan sesebuah kerajaan terletak pada ekonomi. Maka diadakan dasar-dasar ekonomi seperti merancang tanaman yang mendatangkan hasil kepada negeri iaitu lada putih dan kopi.
Sultan Abu Bakar adalah pembaharu yang berusaha menghalang negeri Melayu daripada dijajah. Baginda adalah antara raja pembaharu yang muncul di Asia seperti Maharaja Meiji di Jepun dan Raja Mongkut di Siam.
Kesultanan Johor tidak pernah berasa dijajah oleh Inggeris. Ia hanya dinaungi. Kesedaran inilah yang menjadi titik mula perjuangan menolak Malayan Union.
Selepas Perang Dunia Kedua, orang Melayu hilang kerajaan-kerajaan mereka apabila kesultanan dimansuhkan untuk digantikan dengan Malayan Union.
Tetapi usaha ini dapat dihalang, sekali lagi atas sumbangan Sultan Johor yang memberi sokongan dan ruang istana kepada pembesarnya Datuk Onn Jaafar untuk berjuang mempertahankan hak kedaulatan Melayu yang dirampas oleh gagasan Malayan Union.
Sesungguhnya Sultan Johor kelima yang dimasyhorkan semalam menandakan bermulanya era baru bukan saja bagi Johor tetapi Malaysia untuk terus menikmati kestabilan, perdamaian dan kemakmuran.
Iskandar Malaysia adalah antara pembangunan yang dilakukan
ketika pemerintahan Almarhum Sultan Iskandar.
UTUSAN MALAYSIA
